Íslendingar þurfa fisk-fixið sitt

Mataræði hjá okkur er mjög svipað og heima á Íslandi, enda eru Þjóðverjarnir hér snillingar í að þjónusta hverja aðra og er fjöldi stórmarkaða með frábæru úrvali matvara. Mest framleitt í Suður Afríku, enda urðu þeir að framleiða allt fyrir heimamarkað þegar þeir voru komnir í viðskiptabann á sínum tíma vegna kynþáttaaðskilnaðarstefnunnar. Og Namibía nýtur nú góðs af. Og svo eru Þjóðverjar nú Þjóðverjar. Við verslum mikið í Spar versluninni sem er þýskari en allt þýskt. Við áleggsborðið stendur maður gapandi þegar þýsku frúrnar eru að kaupa pylsurnar sínar. Og ekkert smá magn. Ég legg ekki í mikið meira en skinku og salami (lít löngunaraugum á svínahausasultu sem minnir mig svo á sviðasultuna íslensku og ég er sólgin í). Enda borðum við nú ekki mikið af unnum kjötafurðum, og förum frekar í heilsuhornið, sem gefur því íslenska ekkert eftir.

Þar sem borgin er inni í landi gæti maður haldið að erfitt væri að fá fisk, en svo er nú ekki. Við Davíð erum tíðir gestir á fiskveitingahúsi, enda þurfum við Íslendingar okkar fiski-fix.  Þarna gæðum við okkur á smokkfiski, mussels, rækjum og yndislegum fiski sem heitir kingklip. Ekki angelfish, nei, takk. Fiskimið eru fengsæl hér fyrir utan ströndina og er keyrt með ferskan fisk á hverjum degi til borgarinnar. Svo höfum við nokkrum sinnum keypt okkur rándýran, norskan lax, sem var mjög ljúffengur. Reyndar féll svo eitthvað á dýrð kingklip um daginn þegar við sáum neytendaþátt frá Suður Afríku. Þeir eru mjög sleipir í gerð slíkra þátta (eitthvað sem vantar nú alveg á Íslandi, þó af mörgu sé að taka þar..) og kom fram með DNA prófum að til landsins streymdi fiskur frá Asíu sem væri seldur fiskiheildsölum undir röngum merkjum. Heildsalarnir seldu svo veitingahúsum fisk sem ætti að vera Kingklip en væri einhver ljúffeng, asísk tegund sem væri í útrýmingarhættu, yrði ekki kynþroska fyrr en 12 ára og veiddur löngu fyrir þann tíma. Ekki þykir það nú gott í okkar húsum. Nú búum við okkur undir mikla neyslu þegar heim til Íslands er komið - lax og þorskur namminamminamm... Annað á matseðlinum þar verður skyrsúpa, brauðsúpa, svið, harðfiskur og náttúrulega fullt, fullt, fullt af eldsúru slátri. Handa húsfrúnni, náttúrulega.

Nú er komið haust í Namibíu, og hrollkalt á kvöldin og morgnana. Strákarnir eru því farnir að sofa í náttfötum, en ég slysaðist til að taka nóg af slíku með frá Íslandi. Maður gerði sér ekki grein fyrir hvað verður kalt á veturna, enda eru búðirnar nú komnar með prjónapeysur, mokkajakka og tunglbomsur í löngum bunum.

Ég læt fylgja eina mynd af Stebba með þessa óhuggulegu grímu. Hann hræddi líftóruna úr pabba sínum með henni, en einhvern veginn renna brúnu augun hans svo vel saman við litina í grímunni.

Alþjóðadagurinn og afslappelsi

Alþjóðaskólinn hélt upp á alþjóðadaginn síðasta laugardag, en þar er menningarlegum fjölbreytileika innan skólans hampað. Hver bekkur velur sér land og skreytir stofuna, og býður upp á veitingar frá því landi, fræðslu og uppákomur. Bekkurinn hans Halla var Marokkó, og þar var hægt að slappa af á púðum og snæða marokkóskan mat. Stelpurnar dönsuðu síðan í hringlandi pilsum. Við sáum nú reyndar ekki mikið af Halla, sem var að hjálpa til í Marokkó, og fór svo með vinum sínum í heimsóknir í ólík lönd og að leika í leiktækjum. Þarna var hægt að finna Kanada, Mexíkó, Indónesíu, Grikkland, Ítalíu (frábærar pizzur), Argentínu (krakkarnir sýndu frábæran tangó) og fjöldamörg önnur lönd. Leikskólinn var Ísrael af öllum löndum veraldarinnar en þar var boðið upp á ljúffengan mat og fullt af skemmtilegum leikjum fyrir þau yngstu. Ég hafði boðið mig fram í andlitsmálningu og hóf daginn með að mála spennta krakka.

Hér er Óskar, skrautlegur eftir móðurina, klifrandi upp í tré.

 

 

 

 

 

 

Og litlu strákarnir í leiktækjum fyrr um morguninn.

 

Dagurinn heppnaðist mjög vel, og var með öðru sniði en í fyrra, en helgin var rétt eftir að við komum til Namibíu. Þá var helst hægt að setjast niður í bjórtjaldi þar sem foreldrarnir gátu setið og þambað bjór af hjartans lyst. Við þurftum að hafa mikið fyrir að finna djús handa drengjunum. Mjög þýskt. Nú var allt annað snið á hlutunum og miklu meiri fjölskyldustemning og við skemmtum okkur hið besta.

Nú eru langar helgar í löngum bunum, öll fríin virðast falla á þennan árstíma. Við erum bara heima að slappa af þessa helgina, fórum út að borða við vinum okkar og gerðum heiðarlega tilraun til að fara og spila borðtennis úti í bæ í gær, en það eru svo margir út úr bænum þessa dagana, svo því var frestað. Grilluðum í staðinn og héldum borðtennismót heima í garðinum í staðinn. Í morgun erum við búin að fara í ræktina, Halli var með vin sinn í sleepover og nú eru þau þrjú að spila tölvuspil inni í herbergi. Óskar fékk að fara til Rúnars Atla vinars síns í heimsókn, og var afar sæll með það. Dabbi er búinn að vera að baka bláberjamúffur sem eru núna inni í ofni og Stefán er að taka miðdegisblundinn sinn. Á morgun er líka frí svo að afslöppunin heldur bara áfram.

Himbabolti

Megintilgangur ferðarinnar hjá Davíð var að skoða brunna sem Þróunarsamvinnustofnun hefur verið að byggja í samvinnu við Himbana og stjórnvöld. Einn þeirra er í Epembe, á leiðinni upp til Epupa og stoppuðum við þar. Hér má sjá Himbastrák við vatnskranann og skólahús í bakgrunni. Meðan Davíð var að sinna skyldu sinni, fékk ég að kíkja inn í skólann, sem var eitt stórt herbergi, með þremur borðum og nokkrum stólum. Krakkarnir sitja væntanlega á gólfinu en þarna eru þrír kennarar með rúmlega 60 börn á aldrinum 6 til 14 ára. Það var helgi þegar þetta var og aðeins nokkrir strákar sem voru þarna eftir yfir helgina því það var of langt heim til þeirra. Mun færri stelpur eru í skólanum en strákar, en 79% fullorðinna hafa aldrei farið í skóla, og sjá því kannski ekki þörfina fyrir skólagöngu, og stúlkurnar gjalda meira fyrir en drengirnir.

Hér er ég að gefa strákunum penna, sem þeir voru ákaflega glaðir með.

Svo glaðir að þeir dönsuðu um af kátínu.

Við strákarnir og Hreinsi tókum síðan smá fótbolta með strákunum, en þeir áttu einn bolta sem var vita loftlaus en gagnaðist okkur bara vel. Við ætlum að senda þeim nokkra bolta og pumpur þegar við fáum næst ferð þarna uppeftir, enda er fótbolti praktískur því að það þarf ekki meira en bolta og svo er hægt að spila á sandi sem alls staðar finnst.

Hér er Stefán í hringiðu atburðanna.

Og svo Halli, sem reyndar var ekki upp á sitt  besta því að hann var með svæsna magakveisu. Himbastrákarnir voru hins vegar nokkuð sleipir í fótboltanum, og síðan voru mennirnir frá vatnsmálaráðuneytinu sem voru að skoða brunnana með okkur, líka komnir í fjörið.

Borðtennistímabilið er hafið!

Nú er regntímabilinu lokið og borðtennisborðið var aftur sett upp í garðinum á laugardag. Hér má sjá yngsta fjölskyldumeðliminn beita spaðanum af mikilli leikni.

Hér má svo sjá heimilisföðurinn sem horfir á Halla og Eric taka fyrsta leikinn sinn. Við kveiktum einnig upp í grillinu. Nú er kominn vetrartími hjá okkur og þá fer að dimma um klukkan sex, svo að kvöldin nýtast ekki alveg eins vel. Hins vegar má segja að morgnarnir nýtist mjög vel, því að vetrartíminn er ekkert að flækjast fyrir Stefáni og Óskari sem enn vakna hressir og kátir klukkan 5 á morgnana. Gaman að því.

Í hádeginu fórum við á kaffihús í garðiyrkjustöð sem er með afgirtu leikhorni fyrir krakkana. Mjög praktískt. Stefán fann sér ljón til að hamast á, og Halli gat klifrað í trjánum.

Hættur Kunene árinnar

Við gistum við árbakka Kunene árinnar þegar við fórum í ferðina góðu. Þarna má sjá sólarlagið og ef vel er að gáð, úðann frá Epupa fossunum.

Hér situr Hreinsi í makindum með bjórinn sinn (hann er þarna þó að hann sjáist kannski ekki) með Angóla og Kunene ána í  bakgrunni. Við vorum náttúrulega með lífið í lúkunum með að hafa strákana þarna við ána, en kunnugir fullvissuðu okkur um að það væru ekki neinir krókódílar þarna því að áin væri orðin of straumhörð.

Halli komst að þeirri skynsamlegu niðurstöðu að maður myndi væntanlega ekki  halda lífi ef maður dytti í ána. Og hann hefur efalaust haft rétt fyrir sér því að fyrir viku dó Bandaríkjamaður sem reyndi að synda yfir ána og lenti í fossunum (clever?). Og ekki nóg með það, þá hvarf þýskur leiðsögumaður á þessum gististað sporðlaust í vikunni. Talið var að krókódílar hefðu dregið hann niður í ána. Lík hans fannst 12 kílómetrum neðar í ánni, en það var ekki með bitmörkum svo að málið er enn í rannsókn. Maður hugsar til ferðafólks hans sem væntanlega hefur kosið að fara í hópferð því að hættur Afríku eru of miklar og því telja margir það betra að fara í hópferð heldur en að ferðast á eigin vegum. Þau hafa efalaust stykst í þeirri trú sinni eftir þessa reynslu.

Okkar hættur reyndust helstar þær að við vorum bitin út og suður af moskítóflugum þessa nótt sem við gistum (og þvílík nótt) og þetta er á svæsnu malaríusvæði. Þrátt fyrir veikindi síðustu vikur, þá höfum við sloppið og getum væntanlega þakkað malaríulyfjunum fyrir það, en við tókum þau af mikilli samviskusemi.

Gleðilega páska!

Við höfum tekið því rólega um páskana, ekkert farið út úr bænum eins og meginhluti hvíta samfélagsins virðist hafa gert. Amk. er mjög dauft yfir borginni, en hún er aldrei yndislegri en þá. Á páskadag buðum við næstu nágrönnum okkar í lambahrygg, en það eru þau Grayson og Myrna sem eru bandarískir prófessorar sem eru að kenna við University of Namibia og eru hér í sex mánuði. Þau koma á vegum frjálsra félagasamtaka sem styrkja fræðafólk til kennslu í þróunarlöndunum. Hann er lífefnafræðingur og hún tónlistarfræðingur. Það er ótrúlega gaman að spjalla við þau, enda hafa þau frá mörgu að segja, hafa búið í Zimbawe í 8 ár og svo í Suður Afríku. Það eru margar skrautlegar sögurnar úr háskólanum, en grunnnámi er ákaflega ábótavant og því hafa nemar slakan grunn til framhaldsnáms. Einungis um 3,8% nema ljúka prófi til að komast inn í háskólanám því brottfall og fall veldur því að flestir detta út áður en þeir ná 12. bekkjar prófum. Afrísk tímaskynjun veldur því t.d. að margir nemar (og reyndar kennarar líka!) eiga erfitt með að mæta í tíma.

 

Í gærmorgun var eggjaleit hér innanhúss og í morgun fengu strákarnir páskapakkana frá Bjarna og Erlu. Stefán tók andköf af gleði þegar hann fékk latabæjarlímmiða í hendurnar enda einlægur aðdáandi Íþróttaálfsins.

Svo var hinn eiginlegi afmælisdagur hans Óskars í vikunni. Hér má sjá hvað hann varð gamall.

Hann fór með köku og góðgæti í skólann handa bekkjarfélögunum. Þar var líka eggjaleit svo að það voru örugglega margir krakkar í vænu sykursjokki svona rétt fyrir páskafríið.

 
Hér er afmælisbarnið að blása á kertin - aftur.

Hann er að læra að skrifa litla stafi í skólanum og svo er hann farinn að lesa Gagn og gaman hér heima, en allur ættboginn hefur lært að lesa með þeirri bók og engin ástæða til að hverfa frá þeirri hefð. Óskar og Stefán eru einnig orðnir nokkuð sleipir í enskunni. Hún blandast stundum skemmtilega við íslenskuna þrátt fyrir gallharða málverndarstefnu á heimilinu. Veit t.d. einhver hvað þetta þýðir: hvað heppnaðist fyrir þig??

Afmælisboð

Við áttum annríkan laugardag. Halli keppti leik í götukeppni fótboltaliða og við fjölskyldan fórum á leikinn ásamt Erik, vini hans Halla. Hér eru litlu guttarnir að búa sig undir að hlaupa niður brekku á meðan við vorum að bíða eftir að leikurinn byrjaði.

Veðrið er svo frábært á þessum árstíma, ekki of heitt og ekki of kalt.

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo á Óskar afmæli á fimmtudaginn en við héldum afmælisveislu á laugardaginn því að Rúnar Atli og fjölskylda eru að fara í ferðalag. Við bökuðum pizzu og höfðum nammiköku.

Hér eru svo hollensku vinir okkar.

Óskar kann vel að meta lego, og fékk fullt af því í afmælisgjöf. Hér eru Erik og Óskar að koma legoflugvél saman. 

Óskar fékk svo magapínu í gærkvöldi  og er því heima í umsjón móður sinnar í dag, á  meðan Stefán og Halli eru í skólanum.

Af kosningu, ráni og brimbrettagæjum

Við hjónin kusum til Alþingiskosninga í sendiráði Íslands í Windhoek í morgun og þá er því verki aflokið. Það vildi svo til að á sama tíma í spilasal (gambling house) rétt við hliðina, einnig á International avenue, átti rán sér stað. Sex glæponar rændu staðinn en einhver náði að kalla til lögreglu í tíma. Hún var búin að koma sér fyrir fyrir utan staðinn og skaut þá bara þegar þeir komu út, einn af öðrum. Fjórir látnir og hinir tveir særðir. Mjög röggsamir, laganna verðir. Glæpir eru í uppsveiflu, svo að fólk er ánægt með lögregluna þegar þeir ná að murka lífið úr sakamönnum. Ekkert verið að hafa fyrir að rétta yfir fólki eða spreða í fangelsiskostnað og svona.

Annars minntist ég á bretti og sjóinn í síðustu færslu, en um daginn fórum við að sjálfsögðu á ströndina að leika okkur og Halli og Óskar voru með ný bretti sem tekin voru í notkun. Halli fór í öldurnar og Óskar í flæðarmálinu, en skemmti sér engu að síðar hið besta.

Við fórum á Lönguströnd, tókum með okkur dýrðlega góðar pizzur og snæddum á ströndinni. Þarna er nú ekki mikið af fólki, bara við Stefán eins langt og augað eygir.

Við Óskar gerðum líka listaverk í sandinn með tásunum.

 

 

 

Ormur í auga

Hann Haraldur getur nú verið alveg sérlega óheppinn. Hver var annars bitinn af kónguló hér um daginn? Drengirnir eru enn í fríi, en skólinn byrjar á morgun. Hann var í fótbolta hér úti í garði í morgun þegar Erik félagi hans kom inn og sagði: Halli has a worm in his eye!  Og mikið rétt, á eftir honum kom Halli ráfandi með hendina fyrir öðru auganu. Og í því var þessi laglegi ormur, sem ég veiddi upp og er drengurinn heill eftir.

Hvernig fær fólk svo orm upp í augað? Halli segir: sko, ég var að labba úti í garði og þá var þar kústur sem var með ormi á, en ég labbaði á kústinn, hann fór í hausinn á mér og ormurinn skaust upp í augað á mér! Geri aðrir betur. Við vorum einu sinni í gönguferð á Vestfjörðum þegar hann hrasaði í grösugri hlíð og allt í einu fer að fossblæða úr nefinu á barninu. Við vissum ekkert hvaðan á okkur stóð veðrið. Kom svo í ljós að það hafði stungist strá upp í nefið á honum í fallinu, sem stakkst á kaf og við drógum svo út hægt og rólega.

Davíð hafði einmitt lýst yfir smá áhyggjum þegar Halli var kominn með bretti í sjónum. Hann yrði örugglega fyrir árás sela. Mér fannst það nú ólíklegt, enda eru árasir sela nú ekki algengar (sjá fyrri færslu um árás sela), en Davíð benti á það, að ef einhver yrði svo óheppinn að verða fyrir árás frá sel, þá væri Halli greyjið ekki ólíklegur kandídat. Ég held ég sé að verða sammála honum. Óheppinn, eða óheppinn?

Fjórhjólaferð í sandinum

Við skelltum okkur í fjórhjólaferð í Namib eyðimörkinni, rétt við Swakopmund. Hér eru hjólakapparnir með leiðsögumanni.

Litlu drengirnir fengu að sjálfsögðu að fljóta með, og skemmtu sér hið besta.

Hér eru svo ferðalangarnir í pásu frá keyrslunni.

 

 

 

 

 

 

Ég byrjaði ferðina með Óskar og tók svo Stefán á hjólið mitt á leiðinni til baka. Hann var orðinn hálf syfjaður á þessari keyrslu og var farinn að sitja eins og móturhjólakappakstursmaður, með höfuðið á bensíntanknum og fæturna aftur á sæti. Honum tókst þó ekki að sofna, enda mikill hristingur.

 

 

 

 

 

Svo þegar við tókum pásu ráfaði Stefán út í eyðimörkina, þið sjáið ef til vill að hann stefnir í stóra holu, sem þrælerfitt var svo að koma honum upp úr. En það hafðist að lokum.