Skítamál

Nú er skítamálið enn að versna. Í kvöldmatnum  vorum við eins og börn frá Biafra, með húsflugurnar skríðandi um allt andlit, en skíturinn í garðinum hefur væntanlega svona mikið aðdráttarafl. Dabbi fékk nóg og ætlaði að hringja brjálaður í garðyrkjumanninn, en var svo ósköp blíðmæltur í símann því hann er svo ljúfur karakter. Garðyrkjumaðurinn er nefninlega með bílskúrinn hálfan af skítapokum sem hann hugðist bæta við, en það er vonandi úr sögunni.

Og að öðru, það eru aðrir en bara við sem hrífast af stuttu gallabuxunum sem karlmenn hér ganga stundum í. Við köllum þær búabuxur og ætlum að flytja nokkrar til Íslands fyrir skemmtanahald þegar við förum heim. Hér er auglýsing sem er óspart sýnd í sjónvarpinu þar sem þær koma fram í öllu sínu veldi. Njótið vel:

Dabbi í dýfu og Erla með orminn

Nú eru komnar myndir úr afmælisteitinu. Hér er mynd af fjörkálfinum Dabba að bruna niður fjallið. Hann var alveg jafn hress þegar upp var komið, enda höfðu allir gaman af salíbununni.

Ekki er mikið annað fréttnæmt, húsið er enn fullt af skítafýlu úr garðinum, sem Óskar virðist nú taka mest nærri sér. Nú er orðið skýjað á köflum og svo komu nokkrir dropar í gær. Sumsé, mun bærilegri hiti í dag.

Svo eru kosningar í landinu eftir tvær vikur og kominn smá kosningaskjálfti í menn.

Ég náði mér svo í sveppasýkingu í húð í ræktinni, aftan á öxlinni. Hlaupastúlkurnar voru fljótar að greina meinið. Mér varð ekki um sel þegar sú suður-afríska sagði með fullvissu: "ahhh, jiiis, þis is a vööörm". Um stund sá ég fyrir mér líkamann undirtekinn af einhverjum hitabeltisormum. Svo reyndist nú ekki vera, heldur er þetta saklaus sýking sem heitir ring worm. Svo fór ég til læknisins, sem fannst nú ekki mikið til koma, kannski mest að þetta skyldi vera svona fallega hringlaga. Svo fékk ég bara smyrsl og þetta er á undanhaldi núna.

Leja fræddi mig svo á því að þegar einhver fær svona sýkingu, þá segir hjátrúin að von sé á barni í fjölskyldunni. Ég er nú ekki líklegur kandídat sjálf, en nú er bara að bíða og sjá hvar barnið poppar upp.

Munaðarleysingjar og meira

Nú er orðið skýjað og allir horfa vongóðir til himins eftir regni. Þá myndi kólna aðeins. Þegar ég sótti Möggu í vinnuna í dag lýsti hún honum sem "mesta svitadegi lífs míns", en það varð henni til happs að aðstoðarkennarinn í bekknum hans Óskars hafði forfallast og hún fylgdi þeim í tölvutíma og bókasafnstíma, þar sem var loftkæling til staðar.

Ég var við það að fá hitaslag við hlaupin í morgun, enda var hitinn kominn upp í 27 gráður strax í morgunsárið. Svo snarhitnar yfir daginn, enda eru þessar öfgar dæmigerðar fyrir eyðimerkurloftslagið sem við búum við, svo það ríður mikið á að ná að komast í hlaupin sem fyrst um morguninn. Sú suður-afríska kom og gaf skýrslu frá "móður allra þríþrauta", Mariental þríþrautinni sem hún komst í gegnum um helgina. Hún náði gulli í eldri kvennaflokki (enda eini keppandinn!). Mjög fyndið, en hörmungarnar eltu hana linnulaust. Þau syntu í stíflu þar sem ekki sér handa skil og erfitt að finna réttu leiðina fyrir sundfólkið. Svo taka við snarbrattar brekkur fyrir bæði hjólamennskuna og svo hlaupin. Hún hló nú bara samt að þessu og ætlar sér í hálfan iron man í byrjun desember. Það er þó niðri á strönd svo að það verður ekki eins heitt.

Við Davíð fórum í þessa frábæru fertugsveislu í gær. Myndavélin var náttúrulega batteríislaus, svo að því miður varð ekkert um myndatökur. Farið var upp á fjallstopp í nágrenni Windhoek með trukkum og svo var brunað á vírum milli tinda við mikinn fögnuð. Gífurlegt stuð, svo drykkir við sólseturbil, en útsýnið er ótrúlega flott yfir borgina sem liggur í fjallasalnum sínum í fjarska. Þeir eru með einfalda byggingu þarna uppfrá þar sem drykkir og svo grill er borið fram um kvöldið. Loks mjakast maður niðureftir aftur á trukkunum og dægurlög sungin við raust í kvöldrökkrinu. Þetta hygg ég að sé vænleg leið til að halda upp á slíkan aldursáfanga. Gestahópurinn var skemmtilega samsettur, frá öllum heimshornum.

Garðyrkjumennirnir eru búnir að bera lífrænan áburð á allt í garðinum, svo að lyktin hér inni í stækjunni er ansi megn, og minnir á þegar verið er að skítadreifa og slóðadraga á vorin heima. Stebbi situr nú við púslun og Halli rembist við að búa til ný trúarbrögð fyrir heimavinnuna sína, sem eru svona rétt að smella saman.

Nú er þónokkur vinnutörn hjá mér því margt sem þarf að gera fyrir ferðina okkar í desember, en vettvangsvinnan er að hefjast fyrir ritgerðina mína og kúrsavinna sem þarf að klára. Í fyrramálið er ég svo að fara að pakka in gjöfum í massavís fyrir munaðarleysingja í Namibíu, niðri í skóla og svo erum við líka að gefa gjafir á föstudaginn fyrir annað munaðarleysingjahæli sem leikskólinn er að styrkja. Ég fæ tækifæri til að fara að kaupa föt handa lítilli stelpu, sem er ágætist tibreyting. Við höfum komist að þeirri niðurstöðu að það sé alveg fyrirtak að einbeita sér að nánasta umhverfi fyrst við erum stödd hér á annað borð. Dabbi fer alveg hamförum í kaupum, en aðstæður eru oft hrikalegar á munaðarleysingjahælum þar sem ekki er neitt til neins fyrir börnin. Ég fór með Magga, Signýju, Árna og Möggu í heimsókn á munaðarleysingjahæli uppi í fátækrahverfi, hér eru nokkrar myndir.

Magga tekur sig vel út með lítinn gaur í fanginu. Krakkarnir eru oft æst í að láta halda á sér því að þau fá ekki mikla ástúð enda margir að bítast um athygli örfárra umsjónarkvenna.

 

Það er gaman að leika sér í pappakassa.

 

 

Maggi var náttúrulega ólmur að taka myndir af krökkunum, sem hafa gaman af. Það allra besta er þó að sjá sjálfan sig á mynd eftirá. Ég sýni flottar myndir frá honum síðar.

Meme Liina sem rekur þetta hæli er meira að segja komin með heimasíðu, sem er hér: http://www.itif.iway.na, ef einhver vill senda styrk í jólagóðgjörðina til Namibíu þetta árið.

Aðstæður hafa breyst þónokkuð til batnaðar, en kirkja í nágrenninu gaf nýja byggingu svo að krakkarnir eru komnir með betra svefnpláss.

 

Hot, hot, hot

Nú er farið að hitna í kolunum, 40 stiga hiti, en það hefur ekki rignt vikum saman. Ekki bætti úr skák að ég er að fara á góðgerðarsamkundu í kvöld til styrktar munaðarleysingjahæli og namibísku íþróttafólki, og baust til að fara með satay á hlaðborðið. Við grilluðum því í hádeginu.

Girnilegt? 

Hér stendur Dabbi við grillið og eldar mat handa ríka fólkinu, fyrir fátæka fólkið. Það var ekki fyrir hvern sem er að koma nálægt grillinu í hitasvækjunni, en braiimeistarinn lætur sér fátt fyrir brjósti brenna. Segir að þetta sé ekki fyrir kvenfólk (eftir að ég kvartaði yfir því að augnhárin væru sviðin af mér). Hann er kannski að verða smá afrikaans í sér, þessi elska?

Það er mikið að gera í félagslífinu núna rétt fyrir annarlok í skólanum. Við vorum í afmælisteiti í gær, svo er annað afmæli á morgun líka. Við skiptum aðeins liði og í kvöld förum við Magga saman og skiljum Dabba eftir heima í umsjá barnanna.

Ein vinkona mín tók þátt í þríþraut í morgun hér suður í landi, í miðri eyðimörkinni, þar sem verður mun heitara en í borginni. Hef ekki heyrt frá henni enn, vona að hún sé ekki einhvers staðar með hitaslag.

Það er svo heitt að jafnvel tanning meistarinn hún Magga helst ekki einu sinni við úti í sólinni. Halli kom til baka úr skólaferðinni og byrjaði á því að slasa sig á hné á skólalóðinni rétt eftir að hann steig út úr rútunni. Nú skröltir hann um með bundið hné og heimtar hækjur. Erik kom til að halda honum félagsskap. Óskar og Stefán eyddu öllum morgninum í að púsla, en Óskar fékk 100 púsla púsl fyrir afburða frammistöðu í lestri og Stefán erfði gömlu púslin hans svo að það var mikið að gera. Stefán fór svo í afmæli hjá bekkjarsystur sinni um miðjan dag og kom til baka sem tígrísdýr.

Meira tungumálanám

Hér eru rólegheit, allir drengirnir farnir í rúmið og ég ein á fótum og sit við nám og skriftir. Dabbi og Magga lögðu af stað út í eyðimörk í dag, og á þessari stundu er Dabbi að berjast við leðurblökur í Grootfontein. Þau fara á morgun í San byggðir að kynna og færa þeim kennslubækur í táknmáli fyrir San tungumál sem í útrýmingarhættu. Mjög verðugt verkefni.

Hér heima hefur einnig staðið yfir nám, en Óskar hóf aftur lestrarnám í gærkveldi, eftir þónokkurt hlé, með mjög góðum árangri. Svo góðum að hann hefur verið að lesa í allan heila dag, svo mér var orðið nóg um. Allt í einu var hann kominn með vald á lestri og við öll vorum að vonum mjög uppveðruð yfir þessu, og hann ekki síst.

Halli fer í tveggja daga skólaferð á miðvikudag í lodge stutt frá borginni til að æfa hópvinnu og hópefli, fara í þrautabrautir, klifur og fleira. Mjög spennandi. Hann er kominn í nemendaráð framhaldsstigs (sem mér þykir nokkuð merkilegt þar sem hann er á yngra stigi) og ég er orðinn ritari foreldrafélagsins. Við erum sumsé orðin potturinn og pannan í skólastarfinu.

Allir bíða spenntir eftir ferðasögum, en hér kemur ein góð mynd af landamærastöð þar sem drengirnir bíða þolinmóðir í steikjandi hita. Upplitið á þeim segir meira en mörg orð.

 

 

Svo læt ég fylgja eitt myndband af Stefáni sem flytur lagið Strákurinn með skeggið, hann heitir Stebbi, bæði í upprunalegri útgáfu og svo í rokkaðri útgáfu. Takið eftir að hann er annars vegar á Zambesi ánni í siglingu frá Zimbabwe, og hins vegar á Chobe ánni í siglingu frá Botswana.

Málanám

Hér gengur allt sinn vanagang, það er orðið vel heitt yfir daginn og Stefán eyðir megninu af deginum berrassaður. Moskítóflugurnar eru komnar á "hate" listann hjá enn einni mannveru í veröldinni, henni Möggu Dísu. Hún er bitin út og suður og hefur komist að sömu niðurstöðu og Halli frændi sinn; að heimurinn yrði mun betri staður ef flugunum yrði eytt með öllu. Annars stúderar hún nú suður-afrískan hreim af kappi og æfir sig samviskusamlega til að geta náð valdi á honum. Breski hreimurinn þvælist reyndar eitthvað fyrir. Hreimurinn er annars mjög heillandi, en hér er smá sýnishorn af honum:

Á mánudag fer Magga svo með Davíð í þriggja daga vinnuferð inn í búskmannaland, en þangað hef ég aldrei farið og er því gul og græn.

Allir af eldri kynslóðinni eru komnir í operation six pack, sem felur í sér venjulegu lummuna - hollt mataræði, hlaup og ræktina. Nú sitja þau félagarnir, Dabbi og Magga, í sófanum inni í stofu og eru á þessari stundu að réttlæta smá súkkulaðiát fyrir hvort öðru. Ég verð að fara að taka í taumana... 

Run fat boy, run

Hér er myndband frá Dabba, af klappliðinu og hlaupara. Er búin að hlaupa 18 km. svo skrefin eru aðeins farin að þyngjast þegar ég kem þarna í síðasta drykkjarstoppið.

Paraþon í Swakopmund

Við fjölskyldan erum komin heim í Windhoek eftir frábæra ferð til Caprivi, Zimbabwe og Botswana með Magga frænda, Signýju, Árna Frey og Möggu frænku. Magga er reyndar komin í heimilishópinn og verður hér til janúar, öllum til óblandinnar gleði. Meira blogg af ferðinni síðar.

Við drifum okkur svo niður á strönd um helgina, þar sem ég hljóp maraþon á móti Cörlu hinni portúgölsku, hlaupafélaga mínum, sumsé paraþon. Dabbi myndanörd kom nokkrum myndum í seríu. Hlaupið er með eyðimörkina á aðra hönd og hafið á hina. Og svo koma nokkrir trukkar til að auka smá á mótvindinn.

Klappliðið í bílnum var alveg frábært, Stefán gólaði "Pingu sais go mom go!" og var með Pingu út um gluggann, Óskar hrópaði "run short girl, run!" og Halli "run, fat boy, run!", með tilvísun í samnefnda mynd. Húmorinn er sumsé alltaf til staðar.

 

 

Lífið gengur sinn vanagang

Við hlaupastúlkurnar fórum á hlaupabrautina í býtið í gær, en við heimsækjum gjarnan sjálfstæðisleikvang Namibíu (idependence stadium) á föstudagsmorgnum því þar eru fínar hlaupabrautir sem eru opnar fyrir almenning. Þar er nú vanalega mjög rólegt á morgnana, en nú var verið að setja upp tjöld og skemmtibúnað, en í kvöld verður viðburður á leikvanginum. Þetta varð því einskonar hindrunarhlaup, en vinnumennirnir höfðu bara gaman af því að hafa hlaupandi konur í kringum sig við undirbúninginn.

Drengirnir fengu allir verðlaun í skólanum í gær, enda var þemað risk takers. Þetta fannst fólki mjög fyndið, þ.e. að öll börnin í fjölskyldunni skyldu fá verðlaun fyrir sömu karaktereinkenni. Þetta sýnir bara hvað það er fjörugt á heimilinu. Stefán og Óskar voru einu kandídatarniar úr sínum bekkjum en Halli kom upp ásamt öðrum úr bekknum sínum. Halli keppti svo í fótbolta fyrir skólann sinn eftir skóla og svo aftur með fótboltaliðinu sínu síðdegis. Skoraði fallegt skallamark. Þeir eru svo komnir í úrslit en við fjölskyldan erum öll að fara út í eitt af fátækari hverfum borgarinnar eftir hádegi til að horfa á kappann keppa.

Halli verður svo 10 ára í vikunni, og partý planað á föstudaginn fyrir bekkinn og nokkra í viðbót.

Í skólabílnum

Á leiðinni úr og í skólann, eru oft áhugaverðar samræður í bílnum. Hér er brot úr samtölum dagsins í dag:

Halli: Sko, Magic er mjög vel upp alinn, og líka Owen
Móðirin: Já, en strákarnir mínir?

Þögn

Halli: Ja, þeir eru mjög vel upp alnir en þeir eru bara fæddir óþekkir

Óskar: Mom, I´m gonna marry Talia
Móðirin: Það er nú bara fínt, hún verður örugglega góð tengdadóttir
Óskar: Hvernig segirðu það á íslensku?
Móðirin: ég ætla að giftast Talíu
Óskar: Já
Halli: Af hverju?
Óskar: Af því ég elska hana og hún er vinur minn
Halli: tíhíhí, Óskar er með kærustu

Móðirin: Stebbi hvernig var hjá þér í skólanum í dag?
Stefán: Bara vel
Móðirin: Gekk vel í show and tell?
Stefán: Bara vel. Hvar er Eyrún?
Móðirin: Ha, Eyrún? Hún er á Íslandi
Stefán: Einmitt